Bu haftaki blog yazımızda kıç baş parmağında kesif görülen Hallux Valgus deformitesinin etiyolojisi, değerlendirilmesi, sınıflandırılması ve tedavisinde konservatif yöntemlerini literatür çalışmaları ile inceleyeceğiz. Göl ayağı anatomisi, yüklenme mekanikleri ve emrazı ile vücudun özge bölgelerine gereğince henüz kompozitşıktır. Sarrafiyeinç ise ayağın hem yeterince mobil olan kısmıdır hem de yere alma edilen kuvvetin hengâm hengâm %90’ına denli olan kısmınü yüklenen özelleşmiş bir kısmıdır. Sarrafiyeparmakta yaşanan her türlü tutku, günce ömür kalitesinde gerçek bozukluğa hız hevesliabilir. Halluks Valgus; günümüzde gitgide küsurat bir çoğunlukla rastlanan, karışma edilmediği takdirde hastanın günllük aktivitelerini sonra derecede kısıtlayan, ayağın bediiyat görünümünü bozan, ağrılı ve akut bir kıç kelleparmağı hastalığıdır. Halluks Valgus (HV) deformitesi ilk olarak 1871’de Carl Huster aracılığıyla teşhismlanmış ve birinci parmağın abduksiyon kontraktürü ve laterale deviyasyonu olarak tarif edilmiştir. Halluks valgus deformitesi, lafız demeı itibariyle kıç kelleparmağının hariça açılanması olarak nitelendirilmesine karşın kompleks bir deformitedir. Ayakta mevcut çeşitli patolojileri de içermektedir. Sarrafiyeparmağın MTF eklemi, bir sesamoid mekanizması ile eklemi istikrarlı eden ve motor mecal sağlayıcı bir tabur intrensek kasa ehil olması sebebi ile özel bir eklemdir. Birinci parmağın kıç mekaniğindeki önemi, metatarsokuneiform eklemin lokalizasyonunun transvers ve medial longitudinal arkların kesiştiği yerde olmasından kaynaklanır. Medial longitudinal ark ayağın en önemli sıklet nâkil konstrüksiyonsıdır ve yürüme sırasında optimal desteği katkısızlayabilmesi birinci parmağın kinematiğine sınırlıdır. Halluks Valgus Etiyolojisi: Göl ayağı, evrimsel tadilat sırasında asıl fonksiyonu olan kavrama yeteneğinin çoğunu kaybetmiştir. Ancak bu tadilat sonucunda üstelik adduktor hallusis kası kavramayı kolaylaştıracak yerleşime ehil olarak kalmıştır. Antagonisti (bir kasın huysuz davranışlevini gharabelik kas) olan abduktor hallusis kası ise mekanik olarak dezavantajlı durumdadır. Bu imbalansın halluks valgus etyolojisi ile ilişkili olabileceği düşünülmektedir. Halluks Valgus, çoğunlukla ayakkabı giyen toplumlarda görünen bir sorundur. Halluks Valgus oluşumundaki baz nedenin ayakkabı alışkanlığı olduğunu destekleyen bir mabeyinştırmada Lam ve Hodgsson, ayakkabı kullanan toplumlarda düzgülü nüfusun %33’u¨nde Halluks Valgus oluşumunda artış saptamışlardı. Ayakkabı giymeyen toplumlarda ise bu rasyoın % 1,9 civarında olduğunu bildirmişlerdir. Hereditenin katı çok kişide halluks valgus oluşumunu etkilediğine inanılmaktadır. Ancak kalıtım bilimi geçiş tam olarak gösterilememiştir. Tabanğın pronasyonuna ve kıç ön kısmınün abduksiyonuna sebep olabilecek metatarsus primus varus (MPV), pes planus, pes planovalgus, pes ekinovarus deformiteleri de halluks valgus sebepleri arasındadır. Halluks valgusun özge intrensek nedenleri ortada aşil tendon kontraktürü, generalize eklem laksitesi, MTF (metatarsofalangeal) eklem hipermobilitesi ile poliomyelit, serebral palsi, serebrovasküler olaylar gibi nörolojik emraz, gut, romatoid artrit, psöriatik artrit gibi romatizmal emraz, ayrıca kelleparmağın aşırı büyüklüğü, ikinci parmağın amputasyonu, polidaktili gibi henüz seyrek göru¨nen durumlar da skorlabilir. Temelı mabeyinştırmacılar halluks valgusun hanımlarda çok henüz kesif görünmesine nazarıitibar çekmişlerdir. Ancak bunun sebebinin kalıtım bilimi geçişten çok kadınların erkeklere gereğince henüz fazla sivri uçlu sıkıntılı, topuklu ayakkabı giymeleri evetğu düşünülmektedir.